چه غم انگیز است وقتی چشمه ای سرد و زلال

در برابرت می جوشد و می خواند و می نالد

تو تشنه ی آتش باشی و نه تشنه ی آب

و چشمه که خشکید از آن آتش که تو تشنه آن بودی

بخار شد و به هوا رفت

و آتش زمین را تاخت و در خود گداخت

و از زمین آتش رویید و از آسمان آتش بارید

تو تشنه ی آب گردی و نه تشنه آتش